Sophie Scholl, niemiecka ofiara hitleryzmu zajmuje szczegolne miejsce w historii Niemiec i Europy. I trzeba przyznac ze Niemcy pamiec o niej starannie kultywuja. O czym moze swiadczyc niedawna realizacja filmu fabularnego “Sophie Scholl-ostatnie dni” (Sophie Scholl - Die letzten Tage) z 2005, dziesiatki szkol nazwanych jej imieniem, muzea poswiecone dzialalnosci Bialej Rozy, czy wreszcie setki artykulow i ksiazek na jej temat.

Sophie Scholl urodzila sie w Ulm (Badenia-Wirtembergia) 9 maja1921. W 1942 r. podjęła w Monachium studia z zakresu biologii i filozofii. Podczas studiow na Uniwesytecie w Monachium poznala wiele osob ktore utwierdzily ja w nastawieniu antynazistowskim. Wzięła udział w produkcji i rozprowadzaniu ulotek studenckiej grupy ruchu oporu Biala Roza(Die Weiße Rose). 18 lutego 1943 roku wozny przyłapał Sophie Scholl wraz z bratem Hansem w trakcie rozprowadzania ulotek na uniwersytecie w Monachium. Cztery dni później, 22 lutego, Scholl za czynny udział w organizacji Biala Roza została skazana przed Trybunalem Ludowym w Monachium na karę śmierci przez sciecie. Jeczcze tego samego dnia wyrok wykonano. Gdy umierala nie miala jeszcze skonczonych 22 lat

Co bylo takiego niezwyklego w tej mlodej dziewczynie, ktora w wieku zaledwie 21 lat zostala zamordowana przez hitlerowcow? W Polsce mozna sie spotkac z zarzutami ze nie powinno sie gloryfikowac Niemcow, ktorzy przeciez w ogromnej wiekszosci wspierali Hitlera. Ale wlasnie fakt, ze grupa Bialej Rozy dzialala tak osamotniona, zasluguje na jej szczegolne miejsce w historii. Jej wyjatkowosc polegala wlasnie na tym, ze byli oni przeciwko zlu, w momencie gdy wiekszosc byla za. Dzialalnosc Bialej Rozy, w ktorej Sophie Scholl wraz jej bratem Hansem byli najbardziej aktywnymi czlonkami, przypadala na okres najwiekszych sukcesow militarnych Hitlera. Zostali oni aresztowani w lutym 1943 roku. I choc bylo to zaraz po zamknieciu w kotle stalingradzkim 8 armii niemieckiej, to nawet biorac pod uwage ten fakt, trudno bylo wowczas prorokowac o jego ostatecznej klesce. A przeciez dzialali oni glownie na dlugo przed ich aresztowaniem.

Ruch oporu oficerowWehrmachtu m.in. zClausem von Stauffenbergiem, i ich nieudana proba zamachu na Hitlera w 1944, tak usilnie promowana chociazby przez niedawny hollywoodzki film pt. “Walkiria“ (Valkyrie)slabo wypada w zestawieniu z dzialalnoscia czlonkow Bialej Rozy. Gdy oficerowie Wehrmachtu zdecydowali sie dzialac, to nikt juz nie mial zludzen jak zakonczy sie wojna. Motywem ich dzialania byl interes, starch przed konsekwencjami ostatecznego upadku Niemiec. Gdyby Hitler nie przegrywal wojny, to zapewne dalej siedzieli by oni bezczynnie, raz za razem podnoszac reke w hitlerowskim pozdrowieniu, a w przypadku jego zwyciestwa, zaakceptowali by jakos role panow- wladcow swiata. Tymczasem, opor Sophie Scholl, i innych czlonkow Bialej Rozy byl idealistyczny, wynikal z glebokiego przekonania ze Hitleryzm jest zlem z ktorym nalezy walczyc niezaleznie od czasu i okolicznosci, i dlatego byl szczery i autentyczny. I jesli ktokolwiek zasluguje na miano niemieckich bohaterow ruchu oporu okresu wojny, to jest to wlasnie Sophie Scholl i inni czlonkowie Bialej Rozy.

Gdyby Sophie Scholl przyszlo zyc w totalitaryzmie komunistycznym, to pewnie rowniez aktywnie dzialala by przeciwko niemu, i zapewne komunisci, tak jak hitlerowcy, rowniez pragneli by ja unicestwic. Podobnie jak to zrobili zDanuta Siedzikówna (Inka) ktora zabili, w 1946 roku, gdy miala niespelna 17 lat, czyli w wieku zblizonym do wieku Sophie Scholl, gdy ta umierala.

Podobnie jak wielu polskich bohaterow oporu przeciwko totalitaryzmom, jak chociazby Witold Pileceki, zamordowany w 1948 roku, i wspomniana juz DanutaSiedzikówna, Sophie Scholl rowniez zasluguje na trwale miejsce w europejskim panteonie bohaterow-ofiar totalitaryzmow.

Sophie Scholl byla gleboko wierzaca chrzescijanka. Warto o tym pamietac, bo to glownie gleboko wierzacy chrzescijanie podczas drugiej wojny swiatowej najczesciej wznosili sie ponad strach, i dokonywali czynow niezwyklych i heroicznych. Gleboko wierzacymi chrzescijankami byly przeciez Irena Sendler i Zofia Kossak- Szczucka, ktore ryzykujac utrate wlasnego zycia uratowaly wiele istnien ludzkich.

I dopoki Europejczycy beda pamietac o wlasnych bohaterach ostatniej wojny, bedzie istniec nadzieja, ze koszmar totalitaryzmow ubieglego stulecia nigdy juz tutaj nie powroci.

Zrodlo zdjecia, angielsko- jezyczna strona wikipedii